Papa: Şəhidlər bizə xatırladır ki, Allahın lütfü hətta zorakılığı belə xilas əlamətinə çevirə bilər

“Rəbbin Mələyi” müraciətində Papa XIV Leo xristianların axırzamanda üzləşəcəkləri təqiblər və "dünyanı xilas edən həqiqətə, xalqları zülmdən xilas edən ədalətə şahidlik etmək" çağırışımız barədə danışıb.

“RƏBBİN MƏLƏYİ”

Müqəddəs Peter Meydanı

Rəbbin günü, 16 noyabr 2025

Əziz bacılar və qardaşlar, Rəbb gününüz mübarək!

Liturgiya ilinin sonunda bugünkü Müjdə (Luka 21:5–19) bizi tarixin kədərləri və zamanın sonu haqqında düşünməyə çağırır. Bu hadisələrə baxaraq və ürəklərimizi araşdıraraq İsa bizi qorxuya düşməməyə çağırır: "Müharibələr və üsyanlar barədə eşidəndə təlaşa düşməyin " (Luka 21, 9).

İsanın çağırışı çox aktualdır, çünki təəsüf ki, biz hər gün milyonlarla kişi və qadının əzablarına səbəb olan münaqişələr, fəlakətlər və təqiblər barədə xəbərlər alırıq. Lakin, bu bəlalar və onları görməzdən gəlməyə çalışan laqeydlik qarşısında İsanın sözləri bəyan edir ki, şərin hücumları Ona iman edənlərin ümidini məhv edə bilməz. Zaman nə qədər qaranlıq olarsa, iman da bir o qədər günəş kimi parlayır.

Məsih iki dəfə təsdiqləyir ki, “Mənim adıma görə” çoxları zorakılığa və xəyanətə məruz qalacaq (Luka 21, 12.17), lakin məhz o zaman onlar şəhadət vermək imkanına malik olacaqlar (Luka 21,13). Biz, Çarmıxda Öz məhəbbətinin hədsizliyini aşkar edən Müəllimin nümunəsinin ardıca getməyə çağırılmışıq. Bu ürəkləndirmə hamımıza ünvanlanıb. Əslində, xristianların təqibi yalnız zorakılıq və silahlarla deyil, həm də sözlərlə, yəni yalanlar və ideoloji manipulyasiyalarla həyata keçirilir. Xüsusilə də həm fiziki, həm də mənəvi cəhətdən bu şər ilə əzildiyimiz zaman, biz dünyanı xilas edən həqiqətə, xalqları zülmdən azad edən ədalətə, hər kəsə sülhə gedən yolu göstərən ümidə şahidlik etməyə çağırılmışıq.

İsanın sözləri peyğəmbərcəsinə şəhadət edir ki, tarixin bəlaları və kədərləri sona çatacaq. Eyni zamanda, Onu Xilaskar kimi qəbul edənlərin sevinci əbədi qalacaq. " Dayanıb dözməklə canlarınızı qurtarın " (Luka 21, 19): Rəbbin bu vədi bizə tarixin təhdidedici hadisələrinə və hər bir təhqirə tab gətirmək üçün güc verir. Biz əzablar qarşısında aciz deyilik, çünki O Özü bizə səylə yaxşılıq etməyə çalışmağımız üçün "danışıq qabiliyyəti və hikmət " verir (Luka 21, 15).

Əziz dostlar, Kilsənin tarixi boyunca, şəhidlər bizə xatırladır ki, Allahın lütfü hətta zorakılığı belə xilas əlamətinə çevirə bilər. Buna görə də, İsanın adı naminə əziyyət çəkən bacı-qardaşlarımıza qoşularaq, gəlin xristianların köməyi olan Məryəmin şəfaətini ümidlə diləyək. Qoy bütün sınaqlarda və çətinliklərdə Müqəddəs Məryəm bizə təsəlli versin və bizə dəstək olsun



Papa Messada: Ədalət olmadan sülh ola bilməz

Papa XIV Leo, noyabrın 16-da, Yoxsullar Yubileyi münasibətilə keçirilən Messanı qeyd edərək, ölkə rəhbərlərini ən yoxsulların fəryadını eşitməyə çağırıb və vurğulayıb ki, ədalət olmadan sülh mümkün deyil.

Devid Uotkins tərəfindən

Doqquzuncu Dünya Yoxsullar Günündə Papa XIV Leo, təxminən 6 min zəvvarın iştirakı ilə Müqəddəs Peter Bazilikasında Yoxsullar Yubileyi münasibətilə keçirilən Messaya başçılıq edib.

Messadan əvvəl Papa, Müqəddəs Peter meydanında toplaşmış 20 min imanlı ilə görüşmək üçün qısa müddətə dayanaraq onları salamladı.

O, onları "böyük məhəbbətlə və dərin imanla, bizim hamımızın Məsihdə birləşdiyimizi dərk edərək" Messada iştirak etməyə dəvət etdi.

Papa Leo Messadan əvvəl Müqəddəs Peter meydanında toplaşan imanlıları salamlayır

Papa Leo Messadan əvvəl Müqəddəs Peter meydanında toplaşan imanlıları salamlayır  (ANSA)

Vəzində Papa qeyd etdi ki, liturgiya ili sona yaxınlaşır və oxunan mətnlər getdikcə bəşəriyyət tarixinin sonuna işarə edir.

Onun sözlərinə görə, peyğəmbər Malaki axırzamanı “Allahın günü” kimi təsvir edir — o gün “salehlik günəşini doğuran bir şəfəq kimi, yoxsulların və təvazökarların ümidləri Rəbdən qəti cavab alacaq və pislərin əməlləri və onların ədalətsizliyi, xüsusən də məzlumlara və yoxsullara qarşı etdikləri əməllər məhv olacaq və saman kimi yandırılacaq”.

Papa əlavə etdi ki, bu “salehlik Günəşi” - Allahın qüdrəti - tarix boyu baş verən bütün dramatik hadisələrdə təsirli və canlı şəkildə mövcud olan İsanın Özüdür.

O bildirdi ki, xristianlar qorxuya qapılmaq əvəzinə ümidə möhkəm bağlanmalıdırlar, çünki Rəbb “başımızdakı tək bir tükün belə yox olmasına imkan verməyəcək”.

“Zülm, əzab, mübarizə və şəxsi həyatımızda və cəmiyyətdəki haqsızlıqların içində olsaq belə, Allah bizi tərk etmir,” — deyə Papa qeyd etdi. “Və Öz Oğlu İsa vasitəsilə Allahın bizə yaxınlığı məhəbbətin zirvəsinə çatır. Buna görə də Məsihin varlığı və sözü ən yoxsullar üçün sevincə və yubiley təntənəsinə çevrilir.”

Kilsə Dünya Yoxsullar Gününü qeyd edərkən Papa, özünün ilk Apostol Nəsihəti sənədinin açılış sözlərini xatırlatdı: “Dilexi te — Səni sevdim.”

O vurğuladı ki, həmin sözlərin işığında Kilsə yoxsulların anası olmaq, hamıya, xüsusilə də yoxsulluğun yükünü daşıyanlara ədalət və xoş qarşılanma sığınacağı təklif etmək istəyir.

Papa təəsüflənərək qeyd etdi: “Dünyamızı neçə növ yoxsulluq sıxır!” O, maddi yoxsulluğu xatırlatmaqla yanaşı mənəvi və ruhani yoxsulluğu da vurğuladı və qeyd etdi ki, xüsusilə gənclər bundan əziyyət çəkirlər.

“Bu bütün yoxsulluqları birləşdirən ən böyük faciə — tənhalıqdır,” — dedi Papa. “Bu bizi yoxsulluğa bütövlüklə yanaşmağa təşviq edir, çünki bəzən təcili ehtiyaclara cavab vermək kifayət etmir — biz tənhalığın divarlarını dağıtmaq üçün qayğı mədəniyyəti qurmalıyıq.”

Papa xristianları onlayn məkanda, iş yerində və ailələrində daha diqqətli olmağa çağırdı və bildirdi ki, hər birimizin Allahın şəfqətinə şahidlik etmək üçün çoxlu imkanları var.

Qlobal vəziyyətə toxunan Papa XIV Leo, dünyanın müxtəlif yerlərində gedən müharibələrdən danışdı və bildirdi ki, bu hadisələr bəzən insanlığın çarəsiz olduğu təəssüratını yaradır.

“Ona baxmayaraq, bu ‘qloballaşmış ümidsizlik’ bir yalandan irəli gəlir — sanki tarix həmişə belə olub və dəyişə bilməz,” — deyə Papa vurğuladı. “Halbuki İncil bizə bildirir ki, məhz bu çətin və qarışıq zamanlarda Rəbb bizi xilas etmək üçün gəlir.”

Bu çərçivədə o, dünya liderlərini ən yoxsulların fəryadına qulaq asmağa çağırdı və bunun siyasi məsuliyyət daşıyanlara xüsusi bir çağırış olduğunu qeyd etdi.

“Ədalət olmadan sülh ola bilməz,” — dedi Papa. “Yoxsullar bizə bunu müxtəlif yollarla xatırladırlar — miqrasiya ilə, həmçinin rifah və tərəqqi mifinə inanaraq hamını hesaba almayan və bir çox insanı taleyinə tərk edən sistemlərin altında sıxılmış səsləriylə.”

Papa həmçinin xeyriyyəçilərə və könüllülərə təşəkkür etdi və onları yoxsulların vəziyyətini yüngülləşdirmək və imanın mahiyyətini yaşatmaq səylərinə görə alqışladı.

Sonda Papa bütün xristianları Allahın Padşahlığını axtarmağa və insan cəmiyyətini “istisnasız olaraq hər kəs üçün qardaşlıq və ləyaqət məkanı”na çevirmək üçün çalışmağa dəvət etdi.

“Qoy Məryəm Ana bizə Padşahlığın bu yeni düşüncə tərzini qəbul etməyə kömək etsin,” — dedi o. “Belə ki, xristian həyatımızda yaraları sarmağa, bağışlamağa, təsəlli verməyə və şəfa verməyə qadir olan Allahın məhəbbəti həmişə var olsun.”

Liturgiya oxunuşları: 25NOYABR. Adi Dövrün XXXIV həftəsinin çərşənbə axşamı

“Ətrafımızda narahatedici hadisələr, müharibələr və münaqişələr, zəlzələlər, aclıq və vəba gördükdə necə reaksiya veririk? Onlar haqqında düşünməmək üçün diqqətimizimi yayındırırıq, qarışmamaq üçün əyləncələrəmi qapılırıq? Görməmək üçün üzümüzü çeviririk? Yaxud baş verənlərə səssizcə uyğunlaşırıq? Yoxsa bu vəziyyətlər İncilə şəhadət etmək üçün bir fürsətə çevrilir?” (Papa Fransisk, Vəz 13.11.2022).

BİRİNCİ OXUNUŞ Dan 2,31-45

Ey padşah, sən yuxuda böyük bir heykəl görmüsən. Nəhəng və çox parlaq olan bu heykəl sənin önündə dururdu, onun görünüşü qorxunc idi. Bu heykəlin başı xalis qızıldan, sinəsi və qolları gümüşdən, qarnı və budları tuncdan idi. Baldırları dəmirdən, ayaqlarının bir hissəsi dəmirdən, bir hissəsi isə gildən idi. Sən baxdığın zaman əl dəymədən bir daş yerindən qoparıldı, heykəlin dəmir və gil ayaqlarından vurub onları parça-parça etdi. O zaman dəmir, gil, tunc, gümüş və qızıl birlikdə parçalandı və yay xırmanlarındakı saman çöpü kimi sovruldu. Külək onları apardı və onlardan əsər-əlamət qalmadı. Heykəli dağıdan daş isə böyük bir dağ oldu və bütün dünyanı tutdu. Yuxu budur. İndi isə padşahın önündə onu yozaq. Ey padşah, sən şahənşahsan. Göylərin Allahı padşahlığı, qüvvəti, qüdrəti və izzəti sənə verib. O hər yerdə yaşayan bəşər övladlarını, çöl heyvanlarını və göy quşlarını ixtiyarına verməklə səni onlara hökmdar edib. Qızıldan olan baş sənsən! Sonra səndən aşağı səviyyədə olan başqa padşahlıq yaranacaq. Ondan sonra isə tuncdan olan, bütün dünyaya hökmranlıq edən üçüncü bir padşahlıq olacaq. Dördüncü padşahlıq isə dəmir kimi möhkəm olacaq, çünki dəmir hər şeyi qırıb-dağıtdığı kimi o da başqalarını hər şeyi əzən dəmir tək qırıb-əzəcək. Ayaqların və barmaqların bir hissəsinin dulusçu gilindən, bir hissəsinin isə dəmirdən olduğunu görməyinin mənası budur ki, o bölünmüş padşahlıq olacaq. Onda bir qədər dəmir möhkəmliyi qalacaq, necə ki sən dəmiri dulusçu gili ilə qarışıq görmüsən. Ayaq barmaqlarının bir hissəsi dəmirdən, bir hissəsi gildən olduğu kimi bu padşahlığın da bir hissəsi möhkəm, bir hissəsi kövrək olacaq. Dəmiri dulusçu gili ilə qarışıq gördüyünün mənası budur ki, onlar müxtəlif insan nəsilləri vasitəsilə bir-birləri ilə qarışacaq, ancaq dəmir gillə birləşmədiyi kimi onlar da bir-birləri ilə birləşməyəcək. O padşahların dövründə göylərin Allahı heç vaxt dağılmayan bir padşahlıq quracaq və bu padşahlıq başqa xalqın əlinə keçməyəcək. O bütün əvvəlki padşahlıqları əzib-dağıdacaq, özü isə əbədi qalacaq. Sən gördün ki, dağdan bir daş əl dəymədən qoparıldı, dəmiri, tuncu, gili, gümüşü və qızılı parça-parça etdi. Beləcə böyük Allah bundan sonra nə olacağını padşaha bildirib. Bu yuxu doğrudur və onun yozumu da etibarlıdır».

Təfsir

Simvolik təsvirlərlə dolu olan bir yuxu vasitəsilə Uca Allah padşah Navuxodonosora bildirir ki, onun padşahlığı yer üzündən tamamilə silinəcək. Cari zamanda bu qədər güclü görünən bir dövlət əslində bu dünyada hər şey kimi yox olmağa məhkumdur. Lakin bu imperiyanın süqutunun səbəbi onu əvəz edəcək başqa bir superdövlətdə deyil. Burada biz dərin, ruhani bir mənaya yaxınlaşırıq: imperiya insan əli ilə deyil, dağdan qopmuş kiçik bir daşla məhv ediləcək. Əgər bu, insanın əli deyilsə, deməli, bu, Allahın əlidir. Zəif güclünü məğlub edir, Davud Qolyatı məğlub edir, Çarmıx bu dünyanın gücünü məhv edir, yoxsul və təqib olunan Kilsə həmişə bütün pisliklərə qalib gələcək, çünki əsasında Allahın məhəbbəti prinsipi dayanır. Sevgi zəif, həssas, həlim və təvazökar görünür, lakin özündə böyük güc daşıyır. İnsan təkəbbürü isə əksinə, tərif və böyüklük istəyir, var-dövlət və əzəmətlə öyünür, ictimai çəkiyə və kameralara can atır, özünə heyran olur və özünü ucaldır, lakin o, əhəmiyyətsizlik üzərində qurulub və özündə ölüm toxumları daşıyır. Məsihin Çarmıxı qələbə və qurtuluş əlamətidir və biz də bu əlamətin altında qalib gələcəyik: "In hoc signo vinces."

İNCİL Luka 21,5-11

Bəzi adamlar məbədin gözəl daşlar və Allaha həsr olunmuş təqdimlərlə bəzəndiyini söyləyərkən İsa dedi: «Elə günlər gələcək ki, burada gördüyünüz şeylərin daşı daş üstündə qalmayacaq, hamısı yerlə-yeksan olacaq». Ondan soruşdular: «Müəllim, bəs bu dediklərin nə vaxt baş verəcək? Bunlar baş vermək üzrə olanda hansı əlamətlər olacaq?» İsa dedi: «Ehtiyatlı olun, aldanmayın! Çünki Mənim adımla çox adam gəlib “mən Oyam” və “vaxt yaxınlaşıb” deyəcək. Onların ardınca getməyin. Müharibələr və üsyanlar barədə eşidəndə təlaşa düşməyin. Çünki bunlar əvvəlcədən baş verməlidir, amma hər şeyin axırı tez gəlməyəcək». Sonra onlara belə dedi: «Millət millətə, padşahlıq padşahlığa qarşı çıxacaq. Güclü zəlzələlər, yerbəyer aclıq və vəba, dəhşətli hadisələr və göydən böyük əlamətlər olacaq.

Təfsir

Dünyada bu qədər müharibənin olmasına təəccüblənməməliyik, çünki günah olan yerdə onun nəticələri də olur. Eynilə, təbii fəlakətlər də insanların ətraf mühitə laqeyd yanaşması səbəbindən günahla müəyyən dərəcədə bağlıdır. Eyni səbəbdən, iqtisadi çöküşlər, qlobal b

Liturgiya oxunuşları: 24 NOYABR. Adi Dövrün XXXIV həftəsinin bazar ertəsi

“Mərhəmət işləri həyatımızın xəzinəsini əmanət edə biləcəyimiz ən etibarlı və ən gəlirli bankdır. Çünki İncil bizə öyrədir ki, “iki kiçik mis sikkə” ilə hətta kasıb dul qadın da dünyanın ən zəngin insanına çevrilir. Bir ananı uşaqlarını qucaqlayarkən təsəvvür edə bilərik: o, dünyanın ən gözəl və ən varlı adamı deyilmi?” (Papa XIV Leo, Rəbbin mələyi 10.08.2025)

BİRİNCİ OXUNUŞ Dan 1,1-6.8-20

Yəhuda padşahı Yehoyaqimin padşahlığının üçüncü ilində Babil padşahı Navuxodonosor Yerusəlimə hücum edib oranı mühasirəyə aldı. Xudavənd Yəhuda padşahı Yehoyaqimi və Allah məbədinin əşyalarından bir hissəsini ona təslim etdi. Navuxodonosor onları Şinar torpağına, öz allahının məbədinə apardı və əşyaları həmin məbədin xəzinəsinə qoydu. Padşah hərəmağalar rəisi Aşpenaza əmr etdi ki, padşah nəslindən və zadəganlardan olan İsraillilərin arasından bədənlərində qüsur olmayan, yaraşıqlı, hər elmdən xəbərdar, bilikli, dərrakəli, sarayda padşaha xidmət etməyə layiq olan cavanlar seçərək onlara Xaldeylilərin dilini və ədəbiyyatını öyrətsin. Padşah onlara özünün yediyi yeməklərdən və içdiyi şərabdan gündəlik yemək payı təyin etdi ki, üç il onlara tərbiyə versinlər, sonra isə padşahın xidmətinə gətirsinlər. Onların arasında Yəhuda nəslindən olan Daniel, Xananya, Mişael və Azarya var idi. Daniel qərara aldı ki, padşahın yediyi yeməklərlə və içdiyi şərabla özünü murdar etməsin. Buna görə də özünü murdar etməmək üçün hərəmağalar rəisinə müraciət etdi. Allah hərəmağalar rəisinin gözündə Danielə lütf və rəğbət qazandırdı. Hərəmağalar rəisi Danielə dedi: «Sizin yeyib-içməyinizi təyin edən ağam padşahdan qorxuram. Nə üçün o sizin simanızı həmyaşıdınız olan cavanların simasından solğun görsün? Siz bununla padşahın yanında həyatımı təhlükə altına qoyursunuz». Daniel hərəmağalar rəisinin özü, Xananya, Mişael və Azaryanın üzərinə qoyduğu məmura dedi: «Gəl qullarını on gün ərzində yoxla. Qoy bizə yemək üçün göyərti, içmək üçün su versinlər. Sonra isə sənin hüzurunda həm bizim üzümüzə, həm də padşah yeməklərindən yeyən cavanların üzünə baxsınlar. Bunu görəndən sonra qullarınla necə istəyərsən, elə də rəftar edərsən». Məmur bu məsələdə cavanların sözünə qulaq asdı və onları on gün yoxladı. On gün sonra onların siması padşah yeməklərindən yeyən başqa cavanların simasından daha gözəl göründü və onlar bədəncə daha dolğun idi. Onda məmur cavanların yeməyini və içəcəkləri şərabı götürüb onlara göyərti verdi. Allah bu dörd gəncə hər cür ədəbiyyatı və elmi öyrənmək üçün bilik və dərrakə verdi. Daniel isə hər cür görüntüləri və yuxuları yozmağı bacarırdı. Onların gətirilməsi üçün padşahın əmr etdiyi gün çatanda hərəmağalar rəisi onları Navuxodonosorun hüzuruna gətirdi. Padşah onlarla danışdı və hamının arasında Daniel, Xananya, Mişael və Azarya kimisi tapılmadı. Onlar padşahın hüzurunda xidmətə qoyuldu. Padşah onlardan hər cür elm və bilik barədə soruşanda gördü ki, bunlar ölkəsindəki sehrbazların və ruhçağıranların hamısından on qat üstündür.

Təfsir

Daniel və üç gənc israillidən babillilərin adət-ənənələrinə və əxlaq qaydalarına tamamilə tabe olmaları və bu bütpərəst xalqın içində tamamilə ərimələri gözlənilirdi. Lakin onlar bütpərəst adətlərində iştirak etməməyi seçdilər və İsrail Allahının qanunlarına sadiq qaldılar. Eyni zamanda, Daniel və üç gənc, onlara həvalə edilən xidməti qəbul etdilər: padşaha məsləhətçi olmaq və yuxuları və görüntüləri yozmaq. Bu, imana sadiq qalaraq yad dünyaya uyğunlaşmağın gözəl bir nümunəsidir. Hətta saray əyanları olduqdan və bütpərəst bir padşaha xidmət etdikdən sonra belə, bu dörd gənc ağır sınaqlara baxmayaraq (onlar hətta diri-diri odlu sobaya atıldılar), İsrail Allahına sadiq qaldılar. Biz Rəbbə və Kilsəyə sadiq qalmalı və eyni zamanda dünyanı imansızlarla (müasir "bütpərəstlərlə") birlikdə qurmalı, onu daha yaxşı bir yerə çevirməyə çağırılmışıq. İsanın İncildə istədiyi də məhz budur: "Siz dünyadasınız, amma dünyadan deyilsiniz" (Yəhya 15, 19).

İNCİL Luka 21, 1-4

İsa başını qaldırıb baxdı və məbədin ianə qutusuna ianələri atan varlı adamları gördü. Bir kasıb dul qadını da gördü. O, ianə qutusuna iki lepton pul atdı. İsa dedi: «Sizə həqiqəti deyirəm: bu kasıb dul qadın hamıdan çox pul atdı. Çünki onların hamısı varlarının artıqlığından ianə verdilər, bu qadınsa kasıblığına baxmayaraq, dolanmaq üçün əlində nə varsa, hamısını verdi».

Təfsir 

Bugünkü İncil iki növ ianəni müqayisə edir: varlıların etdiyi kimi artıq olanı vermək və dul qadının etdiyi kimi hər şeyi vermək. Bəs biz kimin tərəfindəyik? Etiraf edək ki, biz də adətən yalnız artıq olanı veririk. Kim sahib olduğu hər şeyi xeyriyyəçiliyə verməyə cəsarət edər? Rəbb bizdən maşınımızı, əmanətlərimizi, mənzilimizi, paltaryuyan maşınımızı və bütün geyimlərimizi “Caritas”-a bağışlamağımızı tələb etmir. Buna görə də bugünkü İncili düzgün başa düşməliyik: nəticədə "hər şey" biz özümüzük. Gəlin özümüzdən soruşaq: kimin üçün yaşayırıq? Gəlin özünü Allaha (əsl xəzinə də elə Allahın Özüdür)

Papst: Märtyrer erinnern uns daran, dass Gottes Gnade selbst Gewalt in ein Zeichen der Erlösung verwandeln kann.

In seiner Ansprache „Engel des Herrn“ sprach Papst Leo XIV. über die Verfolgung, der Christen in der Endzeit ausgesetzt sein werden, und über unseren Auftrag, „Zeugnis abzulegen für die Wahrheit, die die Welt rettet, für die Gerechtigkeit, die Völker von Unterdrückung befreit“.

„ENGEL DES HERRN“

Petersplatz

Sonntag, 16. November 2025

Liebe Schwestern und Brüder, einen gesegneten Sonntag!

Am Ende des Kirchenjahres lädt uns das heutige Evangelium (Lukas 21,5–19) ein, über die Leiden der Geschichte und das Ende der Zeiten nachzudenken. Jesus ermahnt uns angesichts dieser Ereignisse und der Prüfung unserer Herzen, uns nicht zu fürchten: „Wenn ihr von Kriegen und Aufständen hört, erschreckt nicht!“ (Lukas 21,9).

Jesu Aufruf ist dringlich, denn leider hören wir täglich von Konflikten, Katastrophen und Verfolgungen, die Millionen von Menschen Leid zufügen. Doch angesichts dieser Nöte und der Gleichgültigkeit, die sie zu ignorieren versucht, verkünden Jesu Worte, dass die Angriffe des Bösen die Hoffnung derer, die an ihn glauben, nicht zerstören können. Je dunkler die Zeiten, desto heller leuchtet der Glaube wie die Sonne. Christus bestätigt zweimal, dass viele „um meines Namens willen“ (Lukas 21,12.17) Gewalt und Verrat erleiden werden, aber gerade dann werden sie die Gelegenheit haben, Zeugnis abzulegen (Lukas 21,13). Wir sind aufgerufen, dem Beispiel des Meisters zu folgen, der die Unermesslichkeit seiner Liebe am Kreuz offenbart hat. Diese Mahnung gilt uns allen. Denn die Christenverfolgung erfolgt nicht nur mit Gewalt und Waffen, sondern auch mit Worten, also mit Lügen und ideologischer Manipulation. Gerade wenn wir von diesem Übel körperlich und seelisch bedrückt werden, sind wir aufgerufen, Zeugnis abzulegen für die Wahrheit, die die Welt rettet, für die Gerechtigkeit, die Völker von Unterdrückung befreit, für die Hoffnung, die allen den Weg zum Frieden weist.

Jesu Worte bezeugen prophetisch, dass die Nöte und Leiden der Geschichte ein Ende haben werden. Gleichzeitig wird die Freude derer, die ihn als Retter annehmen, ewig währen. „Durch Ausharren und Beharren werdet ihr eure Seelen retten“ (Lukas 21,19): Diese Verheißung des Herrn gibt uns die Kraft, den bedrohlichen Ereignissen der Geschichte und jeder Beleidigung zu widerstehen. Wir sind dem Leid nicht hilflos ausgeliefert, denn er selbst schenkt uns „Redekraft und Weisheit“, damit wir uns eifrig bemühen, Gutes zu tun (Lukas 21,15).

Liebe Freunde, im Laufe der Kirchengeschichte erinnern uns Märtyrer daran, dass Gottes Gnade selbst Gewalt in ein Zeichen des Heils verwandeln kann. Deshalb lasst uns, vereint mit unseren Brüdern und Schwestern, die um des Namens Jesu willen leiden, auf die Fürsprache Mariens, der Hilfe der Christen, hoffen. Möge die heilige Maria uns in all unseren Prüfungen und Bedrängnissen trösten und stärken.



Papst in der Messe: Kein Frieden ohne Gerechtigkeit

Papst Leo XIV. rief am 16. November, dem Welttag der Armen, die Staats- und Regierungschefs der Welt dazu auf, den Schrei der Ärmsten zu hören, und betonte, dass Frieden ohne Gerechtigkeit unmöglich sei.

Von David Watkins

Am neunten Welttag der Armen zelebrierte Papst Leo XIV. in der Petersbasilika eine Messe zum Jubiläum der Armen, an der rund 6.000 Pilger teilnahmen.

Vor der Messe begrüßte der Papst kurz die 20.000 Gläubigen auf dem Petersplatz.

Er lud sie ein, „mit großer Liebe und tiefem Glauben“ an der Messe teilzunehmen, „im Wissen, dass wir alle in Christus vereint sind“.

Papst Leo begrüßt die Gläubigen auf dem Petersplatz vor der Messe

Papst Leo begrüßt die Gläubigen auf dem Petersplatz vor der Messe (ANSA)

In seiner Predigt bemerkte der Papst, dass sich das Kirchenjahr dem Ende zuneigt und die gelesenen Texte zunehmend auf das Ende der Menschheitsgeschichte hindeuten.

Laut ihm beschreibt der Prophet Maleachi die Endzeit als „den Tag Gottes“ – einen Tag, an dem „wie die Morgenröte der Sonne der Gerechtigkeit die Hoffnung der Armen und Demütigen vom Herrn eine feste Antwort erhalten wird und die Taten der Bösen und ihre Ungerechtigkeit, besonders gegen die Unterdrückten und Armen, vernichtet und wie Stoppeln verbrannt werden.“

Der Papst fügte hinzu, dass diese „Sonne der Gerechtigkeit“ – die Macht Gottes – Jesus selbst sei, der in allen dramatischen Ereignissen der Geschichte wirksam und lebendig gegenwärtig ist.

Er sagte, Christen sollten an der Hoffnung festhalten und nicht der Furcht erliegen, denn der Herr „wird nicht zulassen, dass uns ein einziges Haar verloren geht.“

„Selbst inmitten von Unterdrückung, Leid, Kampf und Ungerechtigkeit in unserem persönlichen und gesellschaftlichen Leben verlässt uns Gott nicht“, sagte der Papst. „Und durch seinen Sohn Jesus Christus erreicht Gottes Nähe zu uns den Gipfel der Liebe. Deshalb werden die Gegenwart und das Wort Christi für die Ärmsten zur Freude und zum Jubel.“

Anlässlich des Welttags der Armen erinnerte der Papst an die Anfangsworte seines ersten Apostolischen Schreibens: „Dilexi te – Ich habe dich geliebt.“

Er betonte, dass die Kirche im Lichte dieser Worte den Armen eine Mutter sein, allen, insbesondere denen, die die Last der Armut tragen, Zuflucht und Geborgenheit bieten möchte.

Der Papst beklagte: „Wie viele Arten von Armut bedrücken unsere Welt!“ Er erwähnte materielle Armut, aber auch moralische und spirituelle Armut und merkte an, dass insbesondere junge Menschen darunter leiden.

„Die größte Tragödie, die all diese Armut vereint, ist die Einsamkeit“, sagte der Papst. „Dies ermutigt uns, Armut ganzheitlich zu betrachten, denn manchmal genügt es nicht, nur auf unmittelbare Bedürfnisse einzugehen – wir müssen eine Kultur der Fürsorge schaffen, um die Mauern der Einsamkeit einzureißen.“

Der Papst rief die Christen dazu auf, online, am Arbeitsplatz und in ihren Familien aufmerksamer zu sein, und sagte, dass jeder von uns viele Gelegenheiten habe, Gottes Barmherzigkeit zu bezeugen.

Mit Blick auf die globale Lage sprach Papst Leo XIV. über die Kriege, die in verschiedenen Teilen der Welt wüten, und merkte an, dass diese Ereignisse mitunter den Eindruck der Hilflosigkeit der Menschheit erweckten.

„Diese ‚globalisierte Verzweiflung‘ entspringt jedoch einer Lüge – als ob die Geschichte schon immer so gewesen wäre und sich nicht ändern könnte“, betonte der Papst. „Das Evangelium lehrt uns aber, dass der Herr gerade in diesen schwierigen und turbulenten Zeiten kommt, um uns zu retten.“

In diesem Zusammenhang rief er die Staats- und Regierungschefs der Welt dazu auf, den Schrei der Ärmsten zu hören, und betonte, dass dies ein besonderer Appell an diejenigen in politischer Verantwortung sei.

„Es kann keinen Frieden ohne Gerechtigkeit geben“, sagte der Papst. „Die Armen erinnern uns auf vielfältige Weise daran – durch Migration, aber auch durch ihre Stimmen, die von Systemen unterdrückt werden, die, dem Mythos von Wohlstand und Fortschritt verfallen, nicht alle Menschen berücksichtigen und viele ihrem Schicksal überlassen.“

Der Papst dankte auch den Wohltätern und Freiwilligen und lobte ihren Einsatz, das Leid der Armen zu lindern und den Glauben lebendig zu halten.

Schließlich rief der Papst alle Christen dazu auf, nach dem Reich Gottes zu streben und sich für die Umgestaltung der menschlichen Gesellschaft in einen Ort der Brüderlichkeit und Würde für alle Menschen ohne Ausnahme einzusetzen.

„Möge die Mutter Maria uns helfen, diese neue Sichtweise des Reiches Gottes anzunehmen“, sagte er. „Damit die Liebe Gottes, die heilen, vergeben und trösten kann, in unserem christlichen Leben stets gegenwärtig sei.“

Liturgische Lesungen: 25. NOVEMBER. Dienstag der 34. Woche im Jahreskreis

„Wie reagieren wir, wenn wir beunruhigende Ereignisse um uns herum sehen – Kriege und Konflikte, Erdbeben, Hungersnöte und Seuchen? Lenken wir uns ab, um nicht darüber nachzudenken? Verlieren wir uns in Unterhaltung, um nicht selbst betroffen zu sein? Wenden wir uns ab, um nicht hinzusehen? Oder fügen wir uns stillschweigend dem Geschehen? Oder werden diese Situationen zu einer Gelegenheit, Zeugnis vom Evangelium abzulegen?“ (Papst Franziskus, Predigt vom 13.11.2022).

ERSTE LESUNG: Dan 2,31–45

Du, o König, sahst in deinem Traum ein großes Standbild. Dieses Standbild, gewaltig und strahlend, stand vor dir; sein Anblick war furchterregend. Der Kopf dieses Standbildes war aus reinem Gold, Brust und Arme aus Silber, Bauch und Lenden aus Bronze. Seine Beine waren aus Eisen, seine Füße teils aus Eisen, teils aus Ton. Während du zusahst, wurde von Menschenhand ein Stein abgehauen, der die Statue an ihren Füßen aus Eisen und Ton traf und sie zerschmetterte. Da wurden Eisen, Ton, Bronze, Silber und Gold zusammen zerschmettert und waren wie Spreu auf der sommerlichen Tenne. Der Wind verwehte sie, sodass keine Spur mehr von ihnen übrig blieb. Der Stein, der die Statue getroffen hatte, wurde zu einem großen Berg und erfüllte die ganze Erde. Dies ist der Traum. Nun wollen wir ihn dir, König, deuten. Du, o König, bist ein großer König. Der Gott des Himmels hat dir ein Königreich, Macht, Stärke und Herrlichkeit gegeben. Er hat dir Herrschaft über alle Menschenkinder, die Tiere des Feldes und die Vögel des Himmels gegeben. Du bist das Haupt aus Gold! Danach wird ein anderes Königreich entstehen, das dir untergeordnet ist. Anschließend wird ein drittes Königreich aus Bronze über die ganze Erde herrschen. Das vierte Königreich wird stark sein wie Eisen, denn Eisen zerschmettert und zermalmt alles. Und die Füße und Zehen, teils aus Töpferton, teils aus Eisen, werden geteilt sein. Doch wird etwas von der Stärke des Eisens darin bleiben, so wie du das Eisen mit Töpferton vermischt gesehen hast. Und wie die Zehen teils aus Eisen, teils aus Ton bestanden, so wird auch das Königreich teils stark, teils zerbrechlich sein. Und das mit dem Ton des Töpfertons vermischte Eisen wird sich mit dem Ton des Volkes vermischen, und sie werden nicht aneinander haften, so wie sich Eisen nicht mit Ton vermischt. In den Tagen jener Könige wird der Gott des Himmels ein Königreich errichten, das niemals zerstört werden wird, und dieses Königreich wird keinem anderen Volk überlassen werden. Es wird all diese Königreiche zerschmettern und ewig bestehen. Und bei dir wurde ohne Zutun von Menschenhand ein Stein aus dem Berg gehauen, der Eisen, Bronze, Ton, Silber und Gold zerschmetterte. So hat der große Gott dem König kundgetan, was künftig geschehen wird. Dieser Traum ist wahr, und seine Deutung ist zuverlässig.

Deutung

In einem Traum voller symbolischer Bilder offenbart der allmächtige Gott König Nebukadnezar, dass sein Reich vollständig von der Erde verschwinden wird. Ein Staat, der gegenwärtig so mächtig erscheint, ist in Wahrheit dem Untergang geweiht, wie alles andere auf dieser Welt. Doch der Grund für den Fall dieses Reiches liegt nicht in einer anderen Supermacht, die es ersetzen wird. Hier nähern wir uns einer tiefen, spirituellen Bedeutung: Das Reich wird nicht durch Menschenhand zerstört werden, sondern durch einen kleinen Stein, der aus einem Berg herausgebrochen wird. Wenn es nicht die Hand eines Menschen ist, dann ist es die Hand Gottes. Die Schwachen besiegen die Starken, David besiegt Goliath, das Kreuz vernichtet die Macht dieser Welt, die arme und verfolgte Kirche wird stets über alles Böse triumphieren, denn in ihrem Kern ruht das Prinzip der göttlichen Liebe. Liebe erscheint schwach, verletzlich, sanftmütig und demütig, doch sie birgt große Kraft in sich. Menschlicher Stolz hingegen strebt nach Lob und Größe, prahlt mit Reichtum und Pracht, sucht öffentliche Aufmerksamkeit und die Kameras, bewundert und Sie erhebt sich selbst, doch sie ist auf Bedeutungslosigkeit erbaut und trägt den Samen des Todes in sich. Das Kreuz Christi ist das Zeichen des Sieges und des Heils, und unter diesem Zeichen werden auch wir überwinden: „In hoc signo vinces.“

Evangelium Lukas 21,5-11

Als einige sagten, der Tempel sei mit schönen Steinen und Opfergaben für Gott geschmückt, sagte Jesus: „Was ihr hier seht, es werden Tage kommen, an denen kein Stein auf dem anderen bleiben wird, und nichts wird niedergerissen werden.“ Sie fragten ihn: „Meister, wann wird das geschehen? Welches Zeichen wird es geben, wenn dies bevorsteht?“ Jesus sagte: „Seht zu, dass ihr euch nicht täuschen lasst! Denn viele werden unter meinem Namen kommen und sagen: ‚Ich bin es!‘ und: ‚Die Zeit ist nahe!‘ Folgt ihnen nicht! Wenn ihr von Kriegen und Unruhen hört, erschreckt nicht! Denn dies muss zuerst geschehen; aber das Ende aller Dinge kommt nicht sofort.“ Dann sagte er zu ihnen: „Ein Volk wird sich gegen das andere erheben und ein Reich gegen das andere. Es wird große Erdbeben geben und an verschiedenen Orten Hungersnöte und Seuchen, und furchtbare Ereignisse und große Zeichen am Himmel.“

Kommentar

Es sollte uns nicht überraschen, dass es so viele Kriege auf der Welt gibt, denn wo Sünde ist, da ist auch ihre Folge. Ebenso sind Naturkatastrophen teilweise auf Sünde zurückzuführen, da die Menschen die Umwelt vernachlässigen. Aus demselben Grund sind auch Wirtschaftskrisen, die globale Erwärmung und die …

Liturgische Lesungen: 24. NOVEMBER, Montag der 34. Woche im Jahreskreis

„Werke der Barmherzigkeit sind die zuverlässigste und gewinnbringendste Bank, der wir den Schatz unseres Lebens anvertrauen können. Denn das Evangelium lehrt uns, dass selbst eine arme Witwe mit „zwei kleinen Kupfermünzen“ zur reichsten Person der Welt wird. Wir können uns eine Mutter vorstellen, die ihre Kinder umarmt: Ist sie nicht die schönste und reichste Person der Welt?“ (Papst Leo XIV., Engel des Herrn, 10.08.2025)

ERSTE LESUNG: Dan 1,1–6.8–20

Im dritten Regierungsjahr Jojakims, des Königs von Juda, griff Nebukadnezar, der König von Babylon, Jerusalem an und belagerte es. Der Herr gab Jojakim, den König von Juda, und einige der Gegenstände des Tempels Gottes in seine Hände. Nebukadnezar brachte sie in das Land Schinar, zum Tempel seines Gottes, und legte die Gegenstände in die Schatzkammer dieses Tempels. Da befahl der König Aschpenas, dem Obersten der Eunuchen, aus dem königlichen Geschlecht und unter den Edlen junge Männer ohne Makel, schön, in allem Wissen bewandert, begabt und verständig zu finden, die geeignet waren, am königlichen Hof zu dienen und die Sprache und Literatur der Chaldäer zu lehren. Der König gewährte ihnen täglich Speisen und Wein, damit sie drei Jahre lang ausgebildet würden und dann in seinen Dienst treten sollten. Unter ihnen waren Daniel, Hananja, Mischael und Asarja aus dem Haus Juda. Daniel aber beschloss, sich nicht mit Speisen und Wein des Königs zu verunreinigen. Deshalb ging er zum Obersten der Eunuchen und bat ihn, sich nicht zu verunreinigen. Gott schenkte Daniel Gunst und Wohlwollen vor dem Obersten der Eunuchen. Der Oberste der Eunuchen sagte zu Daniel: »Ich fürchte meinen Herrn, den König, der euch Speise und Trank bestimmt hat. Warum sollte er sehen, wie blass eure Gesichter im Vergleich zu den Gesichtern der jungen Männer eures Alters sind? Ihr bringt mein Leben vor dem König in Gefahr.« Daniel sagte zu dem Eunuchen, den der Oberste der Eunuchen über Hananja, Mischaël und Asarja gesetzt hatte: »Komm und prüfe deine Diener zehn Tage lang. Sie sollen uns Gemüse zu essen und Wasser zu trinken geben. Dann sollen sie unsere Gesichter vor deinen Augen und die Gesichter der jungen Männer, die die Köstlichkeiten des Königs essen, betrachten. Danach tue mit deinen Dienern, was du für richtig hältst.« Der Eunuch hörte den jungen Männern zu und prüfte sie zehn Tage lang. Nach zehn Tagen waren ihre Gesichter schöner als die der anderen jungen Männer, die die Köstlichkeiten des Königs aßen, und sie waren wohlgenährter. Da nahm der Eunuch den jungen Männern das Essen und den Wein weg, die sie trinken sollten, und gab ihnen Gemüse. Gott schenkte diesen vier jungen Männern umfassende Kenntnisse in Literatur und Wissenschaft. Daniel aber konnte alle Arten von Visionen und Träumen deuten. Als der Tag ihrer Vorführung gekommen war, führte der Oberste der Eunuchen sie vor Nebukadnezar. Der König sprach mit ihnen, und keiner unter ihnen war so begabt wie Daniel, Hananja, Mischaël und Asarja. Sie wurden dem König als Berater zugeteilt. Als der König sie nach ihrem Wissen und ihrer Weisheit befragte, stellte er fest, dass sie zehnmal klüger waren als alle Magier und Astrologen in seinem Land.

Deutung

Von Daniel und den drei jungen Israeliten wurde erwartet, dass sie sich den Sitten und Gebräuchen der Babylonier vollständig anpassen und sich in dieses heidnische Volk integrieren würden. Doch sie entschieden sich, nicht an deren heidnischen Bräuchen teilzunehmen und blieben den Gesetzen des Gottes Israels treu. Gleichzeitig nahmen Daniel und die drei jungen Männer den ihnen anvertrauten Dienst an: dem König als Berater zu dienen und Träume und Visionen zu deuten. Dies ist ein wunderbares Beispiel dafür, wie man sich einer fremden Welt anpassen und gleichzeitig dem Glauben treu bleiben kann. Selbst nachdem sie Höflinge geworden waren und einem heidnischen König dienten, blieben diese vier jungen Männer dem Gott Israels treu, trotz schwerer Prüfungen (sie wurden sogar lebendig in einen Feuerofen geworfen). Wir sind berufen, dem Herrn und der Kirche treu zu sein und gleichzeitig gemeinsam mit den Ungläubigen (den heutigen „Heiden“) die Welt zu einem besseren Ort zu gestalten. Genau das will Jesus im Evangelium: „Ihr seid in der Welt, aber nicht von der Welt“ (Johannes 15,19).

Evangelium Lukas 21,1–4

Jesus blickte auf und sah die Reichen, die ihre Gaben in den Opferkasten legten. Er sah auch eine arme Witwe. Sie warf zwei kleine Kupfermünzen in den Opferkasten. Jesus sagte: „Wahrlich, ich sage euch: Diese arme Witwe hat mehr gegeben als alle anderen. Denn sie alle haben von ihrem Überfluss gegeben, sie aber hat von ihrer Armut alles gegeben, was sie zum Leben hatte.“

Kommentar

Das heutige Evangelium vergleicht zwei Arten des Gebens: das Geben dessen, was übrig bleibt, wie es die Reichen taten, und das Geben von allem, wie es die Witwe tat. Auf wessen Seite stehen wir also? Geben wir zu, dass wir meist nur das geben, was übrig bleibt. Wer würde es wagen, alles, was er hat, für wohltätige Zwecke zu spenden? Der Herr fordert uns nicht auf, unser Auto, unsere Ersparnisse, unsere Wohnung, unsere Waschmaschine und all unsere Kleidung an Caritas zu spenden. Deshalb müssen wir das heutige Evangelium richtig verstehen: Letztendlich sind wir selbst mit „alles“ gemeint. Fragen wir uns: Für wen leben wir? Widmen wir uns Gott (der wahre Schatz ist Gott selbst).